De roze Viagra
De wereldwijde omzet van Viagra heeft alle records gebroken en ligt inmiddels in de miljarden. Natuurlijk is de farmaceutische industrie op zoek naar een vergelijkbaar product om op de markt brengen, een libidopil voor vrouwen.
In Amerika mag een medicijn echter pas op de markt gebracht worden, wanneer er een stoornis of ziekte is waar dit middel een oplossing voor biedt. Viagra is op de markt gebracht om erectieproblematiek te verhelpen. Maar welke ziekte moet de vrouwelijke variant genezen? Door middel van een korte vragenlijst stelden farmaceuten vast dat bijna de helft van alle Amerikaanse vrouwen last zou hebben van seksuele problemen en de ontwikkeling van een nieuw medicijn een noodzaak is. De Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) vond dit vreemd genoeg een geloofwaardig verhaal en de ontwikkeling van het panacee kon van start gaan. Enkele jaren later is het dan zover, Addyi, de ‘roze Viagra’, is door de FDA goedgekeurd en waarschijnlijk binnenkort ook in Nederland verkrijgbaar. Addyi is uiteindelijk ontwikkeld voor de behandeling van Hypoactive Sexual Desire Disorder (HSDD), ofwel verminderd seksueel verlangen bij vrouwen. En hoewel ik in mijn praktijk veel vrouwen zie met deze klacht, aanbevelen zal ik het niet. De bijwerkingen zoals misselijkheid, duizeligheid en de kans op een gevaarlijk dalende bloeddruk in combinatie met alcohol, lijken mij niet het recept voor een goeie vrijpartij. De positieve effecten op het seksleven zijn daarbij ook nog eens zeer mager.
De FDA lijkt te zijn gezwicht voor de lobby van de farmaceutische industrie en haar slogan, Protecting and Promoting Your Health, te zijn vergeten. Maar wat is dan wel het wondermiddel tegen een verminderd verlangen? De meeste seksuologen hanteren in hun behandeling het ‘biopsychosociale model’ en gaan ervan uit dat zowel biomedische, psychologische als sociale factoren een rol spelen bij het ontstaan en bij de oplossing van een stoornis of ziekte. Een pil kan dan misschien invloed hebben op de biomedische oorzaak van de afgenomen zin in seks, maar wanneer psychologische en sociale factoren ook een rol spelen, is alleen een pil niet genoeg. Aan de andere oorzaken zal ook aandacht besteed moeten worden. Seksueel verlangen is in mijn optiek iets wat komt en gaat. In de puberteit hebben de meesten veel zin in seks en rond de menopauze neemt het verlangen vaak weer af. Nieuwe liefdes zorgen bijna altijd voor een toename van zin, maar de komst van kinderen maakt hier geregeld weer een einde aan. Vooral de duur van de relatie lijkt omgekeerd evenredig met de seksuele activiteit van een stel. Dit kan komen doordat veel mensen in de loop van de tijd tot vaste patronen vervallen. Zonder het met elkaar af te spreken, vrijen ze op steeds dezelfde momenten en op gelijke wijze. Wat eerder goed werkte, wordt telkens herhaald. Maar herhaling is nou juist iets wat de meesten niet opwindt. Bovendien kan wat eerder lekker was, na een tijdje helemaal niet meer fijn zijn. De reden is dat jij en je partner in de jaren zijn veranderd en jullie seksuele wensen waarschijnlijk ook. In een langdurige relatie moet je dus eigenlijk steeds opnieuw met elkaar in gesprek om veranderde seksuele behoeften te bespreken. Hoe staan we er voor, wat is The State of the Union?
Seks is voor velen echter een lastig bespreekbaar onderwerp.
Je wil niet dat je partner denkt dat je ontevreden bent, je wil niemand kwetsen. En wat nou als blijkt dat je partner liever iets anders wil, iets wat jij niet ziet zitten? Een gesprek aangaan over je seksuele behoeften is spannend, wie weet waar het toe leidt. Maar één ding is zeker wanneer je ontevreden bent; als je blijft doen wat je tot nu toe altijd deed, zal het resultaat ook altijd hetzelfde blijven.
www.moveformotion.nl